الکامپ 1389 تهران

تقریبا یکسال پیش بود و مطلبی درباره الکامپ 1388 تهران نوشتم... و اینک الکامپ سال 1389 در تهران است! این نمایشگاه با چند نمایشگاه قبلی متفاوت است از چندین لحاظ که به اختصار نظر خودم را عرض می کنم.
اول - الکامپ امسال، بازگشت به سازمان نظام صنفی

این اولین تغییر الکامپ امسال است. این نمایشگاه که از سال 86 تا کنون به علت اختلافات بین نظام صنفی و شرکت سهامی نمایشگاه بین الملی تهران، توسط خوداین شرکت برگزار می شد، شاهد اتفاقات غیر حرفه ای و مضحکی بود. در دوره سیزدهم اگر خاطرتان نیست عرض کنم، سر قیمت غرفه های ارزی (که هر متر مربع 200 یورو بود) بین نمایشگاه بین المللی و سازمان نظام صنفی به مدیریت آقای سعیدی اختلافی بروز کرد. این اختلاف ظاهرا بر سر نحوه تشخیص میزان ارزی بودن غرفه های وارد کننده و صادر کننده گارانتی بود و همچنین مهلتی که آقای مهندس سعیدی برای تمدید زمان ثبت نام و تخفیفات ویژه برای تشویق شرکت کنندگان می خواستند و شرکت سهامی نمی پذیرفت. نهایتا برخورد بسیار نابخردانه ای با آقای سعیدی از سوی مقامات نمایشگاه شد و نمایشگاه از سال بعد توسط شرکت سهامی برگزار شد. من در الکامپ چهاردهم غرفه متری 14900 تومان خریدم!! قیمت پایینی که برای مقابله با تحریم کنندگان نمایشگاه (عمدتا اعضای نظام صنفی) تعیین شده بود. نمایشگاه برگزار شد، ولی راهی که طی شده بود تا این نمایشگاه بزرگترین رویداد ICT خاورمیانه شود، عقبگرد نموده و به یک ویترین خاک گرفته مبدل شود.

امسال بالاخره پیگیریهای سازمان نظام صنفی نتیجه داد و این نمایشگاه به رسم حرفه ای بودن توسط سازمان برگزار می گردد. من منکر کاستی های نمایشگاه های دوره های 12 و 13 نیستم ولی اگر منصفانه و حرفه ای به قضیه نگاه کنیم، این نمایشگاه می بایست توسط یک مسئول متولی در این حوزه برگزار گردد و یا یک کنسرسیوم از یک شرکت حرفه ای برگزارکننده نمایشگاه و یک یا چند مجموعه مانند سازمان نظام صنفی رایانه ای کشور.

دوم - نام های جدید
پارسال تمام هنرمندی برگزارکننده الکامپ آمدن مادیران و بازار رضا به نمایشگاه بود! با غرفه هایی بزرگ و خالی از محتوای به دردبخور. فقط کیسه پلاستیک و خودکار مجانی به مردم می دادند و گاهی هم ماوس و فلش مموری! امسال نام های بیشتری می بینیم، اسپانسرهای جدید مانند سیمرغ و مبین نت. البته مبین بیشتر به تلکام اقبال نشان می داده تا کنون ولی امسال حضوری گسترده در الکامپ دارد. مبین نت که بازوی مخابراتی سپاه پاسداران محسوب می گردد در 3-4 سال گذشته حضور پر رنگتری در بازار ICT کشور داشته است. سرویس وایمکس این شرکت در حال حاضر در تهران و چند استان دیگر عرضه می گردد.

سوم - دولت الکترونیک و سایه تحریم ها
سالن 40 کاملا به مجموعه های زیر مجموعه دولت الکترونیک تخصیص دارد. این غرفه ها همانطور که انتظار می رود حرف زیادی برای گفتن ندارند. کلا این دوستان خیلی زحمت می کشند ولی همیشه دیر تشریف می آورند! مثلا زمانی که همه درگیر خدمات تعاملی وب هستند و انتظارات بسیار بالاتر از 5 سال قبل است، تازه وزارتخانه ای می آید و سامانه اطلاع رسانی و روابط عمومی دیجیتال راه اندازی می کند. خوب دیر است برادر! دیری است دیر شده است...
مرکز توسعه تجارت الکترونیکی، گواهینامه الکترونیکی میانی و ریشه صادر می نمود (همان Certificate Authority) و آموزش و پرورش هم که پرتال رشد دات آی آر را تبلیغ می نمود.
سایه تحریم ها در برخی بخش ها به خصوص در تجارت الکترونیکی و زیرساختارهای پولی و مالی مشهود است. مثلا همین مرکز صدور گواهینامه الکترونیکی میانی و ریشه، گواهی که صادر می کند، بازدیدکننده شما با فایرفاکس و اینترنت اکسپلورر نمی تواند صفحه را ببیند و با اخطار این مرورگرها مواجه می شوند.

بعضی ها هم نبودند
برخی ها نبودند مانند بسیاری از فارکسی ها که در چند سال اخیر نمایشگاه الکامپ را هدف قرار داده بودند و من هرگز نفهمیدم چرا! واقعا الکامپ چه ارتباطی به فارکس دارد؟ برخی تولید کنندگان برند های داخلی مانند میکرولب نبودند یا من ندیدمشان.
شرکتی که خود را مایکروسافت پارتنر ایران معرفی می کرد هم نبود!! خدا رو شکر، یک دروغ کمتر...بدیهی است ولی ناگفته نماند که برخی هم مثل همیشه بودند!

خلاصه اینکه...
در مجموع الکامپ شانزدهم حرفه ای تر از الکامپ پانزدهم بود، غرفه های کوچک کمتر شده بودند و شرکت ها بزرگتر. تنوع محصولات خارجی خوب بود و نام های وارداتی بیشتری به چشم می خورد. ولی جای تولید کننده داخلی بیش از پیش خالی است! کشور ما بازار بسیار بزرگی برای تولیدات داخلی می تواند ایجاد کند که متاسفانه نصیب چشم بادامی های چینی و تایوانی و کره ای شده است.
به عقیده بنده، اگر برگزار کنندگان الکامپ دوست دارند نمایشگاهی مانند جایتکس دوبی داشته باشند، باید همین فرمان را حفظ کنند و پیش بروند! ولی نباید فراموش کرد ایران و امارات دو کشور متفاوت هستند. امارات همین که به عنوان یک پاساژ بزرگ و شیک محصولات خارجی و وارداتی شناخته شود به همه آرزوهایش رسیده است، ولی ایران پتانسیل تولید و مونتاژ برای کشور های همسایه و از اینها مهم تر ارایه خدمات مهندسی و صادرات خدمات را نیز داراست که باید در الکامپ مطرح شود.
حضور ایرانی ها در الکامپ به عنوان بازدیدکننده و مشارکت کننده همیشه خوب بوده است. چیزی که ما نیاز داریم حضور خارجی هاست. آنهایی که با خود یورو می آورند و اینجا می توانند خرج کنند. شرکت هایی که برای برنامه نویسان ایرانی پروژه های برون سپاری دارند، به دنبال یک بیزنس پارتنر برای بازاریابی محصول و خدمات خود می گردند و غیره.
یعنی من امیدوارم در سال های آینده ما بیشتر اینکه شاهد شرکت های واردکننده مادربورد و لپ تاپ باشیم، شاهد شرکت های مهندسی ایرانی و تولید کننده داخلی باشیم و همچنین حداقل 20% بازدیدکنندگان بازرگانان و مهندسان و متخصصان خارجی باشند که به دنبال یک شریک تجاری و یا یک بازوی تولید در ایران می گردند.
اگر مسئولان ما اصرار دارند دنباله روی یک الگوی خارجی برای الکامپ باشند، ترجیح می دهم این الگو سنگاپور یا هند باشد تا کشوری صرفا تاجر و واردکننده مانند امارات.