من از رئیس جمهور چه می خواهم؟ ما از رئیس جمهور جدید چه باید بخواهیم؟

رئیس جمهور جدید ایران در انتخاباتی که بسیاری از جناح ها و سلایق مختلف سیاسی انتظارش را می کشیدند (و هر کسی از منظر و روزنه خواسته های خود) معرفی شد و امروز... روز انتظار برای برآورده شدن وعده های داده و حتی نداده ایشان است!

من، به خواسته های خودم، فقط به عنوان یک ایرانی و یک فعال اقتصادی، آنهم محدود به زمینه کاری خودم (تجارت) می پردازم. وجوه بسیاری از من هنوز به سرکوب خواسته های خود در برابر منتخب ریاست جمهوری می پردازد مانند من به عنوان یک جوان، دوستدار هنر و گردشگری و ... امیدوارم منظورم را خوب بیان کرده باشم! خواسته های من و ماها بسیار است. ولی امید شخص من به اصلاحی همه جانبه آن هم در زمانی مثلا 8 یا حتی 16 ساله... بسیار کم است.

چه کسی عزت این پرچم را نمی خواهد؟ ننگش باد

 ولی مسائل معیشتی و اقتصادی، خواسته سرکوب ناپذیر من است! همینطور عزت ایرانی بودن و انتظاراتم از نگرش جهان به من ایرانی.

من، یک ایرانی
از آقای روحانی به عنوان یک ایرانی می خواهم عزت ملیت من را بازیابی و احیا کند. فردی به سن و سال من یا بیشتر خوب به یاد دارد که برخورد با یک ایرانی در زمان آقای خاتمی و آقای احمدی نژاد در کشورها و سفارت های مختلف چه میزان تفاوت داشته است. من به یاد دارم که شرایط بازکردن یک حساب ساده بانکی در سال های گذشته برای یک ایرانی چه میزان دستخوش تغییر شده است.
شرایط گذشته در مرحله اول و شرایط بهتر در مرحله بعد خواسته ساده و بدیهی و به حق بنده است.

من، یک فعال اقتصادی
اما خواسته های من در این زمینه کمی پیچیده تر است!

1. کم کردن دخالت دولت در فعالیت های اقتصادی
   واقعا چرا در ایران یک فعال اقتصادی باید مجبور باشد به انواع و اقسام لابی های قدرت دولتی و واسطه های کارچاق کن دولتی متصل باشد. اصطلاحاتی مانند "با حاج آقا صحبت می کنم کار شما تسهیل بشود" باید از اقتصاد ما حذف شود! اقتصاد حاج آقایی همان اقتصاد مافیایی است.
   البته در تمام دنیا کمپانی های بزرگ لابی های سیاسی و دولتی دارند. ولی در ایران حتی بقال سرکوچه هم خود را محتاج ارتباطات دولتی می بیند و این به فساد اداری و دولتی دامن می زند. افراد سودجوهمه جا و همه وقت بوده و هستند. ولی اینگونه محیطی برای ارتزاق و رشد آنها بسیار مناسب و مساعد است.
2. اقتصاد دان ها را به صحنه اقتصاد برگردانید
   آقای رئیس جمهور ما از روحانیون و معلیمن دینی و ... در دبیرستان و دانشگاه بسیار شنیدیم که همانطور که انسان برای درمان بیماری به متخصص و پزشک مراجعه می کند برای مسائل دینی و شرعی هم باید به روحانی مراجعه کند. پس چطور شد که در این کشور اقتصاددان ها مهجور ماندند و امور اقتصادی به دست دیگران افتاد؟ چطور شد که آقای عبده تبریزی از بورس تهران برکنار می شود و جوانی به مراتب کم تجربه تر به مسند ایشان می نشیند؟ چگونه است که اساتید اقتصاد ایرانی در خارج از ایران تدریس می کنند و عطای دانشگاه های ایرانی را به لقایش می بخشند. چطور می شود که رئیس دانشگاه مادر ایران (دانشگاه تهران) می شود یک روحانی بدون تحصیلات دانشگاهی؟؟
   متخصص ها را به پست های تخصصی برگردانید.
3. آمار واقعی... لطفا!
   آقای رئیس جمهور آمار ابزار دست مهندس و تاجر است. دانسته های ما داشته های ما هستند. در سال های گذشته آنقدر آمار غلط و دروغین به خورد حاضران و مستمعین فضای کار و اقتصاد ایران داده شد که اعتماد همگان زایل شد و آمار از ارج و منزلت افتاد.
4. جهان را به تعامل با ایران بیاورید نه تقابل
   من امروز نیازی به دشمنی و تقابل با همه دنیا ندارم... کمر اقتصاد ما از این همه نفرت پراکنی و دشمن تراشی خم شده است. خواهش می کنم ایران را به تعامل با دنیا بخوانید.
   به عقیده من از این همه دشمنی ما با دنیا، اعراب سود رونق اقتصادیشان، چین و روسیه و هند و ترکیه سود تجاریشان و اسرائیل سود هراس فکنی اش را می برد. سر من و ما بی کلاه است!
5. یارانه ندهید! سرمایه گذاری کنید

   

   آینده مرا "تضمین" کنید، من پشت شما هستم!

   
   می دانم و مطمئنم روزگاری دولتی یا دولت هایی باید میراث یارانه دادن را حذف کنند! چه بهتر شما آن شخص و یا حداقل آغازگر باشید. من یارانه نمی خواهم! یارانه روستاییان مارا تنبل و دور از واقعیات جهان امروزی می کند.
   یارانه را خرج سرمایه گذاری های میان مدت و دراز مدت نمایید. کارخانه بزنید و فرزندان مارا سر کار ببرید. روی کشاورزی تسهیلات بدهید و روستاییان را در مدرسه ای اقتصادی قرار دهید. روستایی باید ماشین خوب سوار شود از محل فروش محصولات نه اینکه دعاگوی شما باشد برای پرداخت قبض برقش.

زیاده عرضی نیست! باور کنید...