هنگامی که برای اولین بار با یک طرف تجاری قراردادی می بندید و یا می خواهید جنسی را به آن شرکت بر مبنای خط اعتباری بفروشید (مثلا صادرات کنید)، احتمال دارد طرف تجاری شما یا بانک او جهت باز کردن این خط از شما BCR یا Business Credibility Report بخواهد. این به این معناست که طرف شما می خواهد بداند آیا شما واقعا کسب و کاری با سابقه متعارف در حد ادعایی که نموده اید هستید و یا پشت یک کارت ویزیت که به او داده اید چیزی نیست! در این صورت خونسردی خود را حفظ کنید (مثل من!) در ابتدا می توانید شما هم متقابلا از مشتری خود در خواست مشابهی نمایید که بانک مشتری شما به بانک شما ارایه می دهد.
درصورتی که خواستید به مشتری خود سند گزارش اعتبارتان را ارائه نمایید، به بانک خود مراجعه کنید، مشخصات شرکت و بانک طرف مقابل را بدهید و در ازای ارایه اسناد مالی گذشته تان (مانند اعتبارات دریافتی، وام، دارایی های غیر منقول، گردش مالی حساب و یا پروفورماهای صادر شده توسط شما) در خواست این گزارش را بنمایید.
اقدام شما می تواند گاهی برای مسائل حریم شخصی و اطلاعات خودتان و مشتریان شما ریسک داشته باشد. در نتیجه باید ریسک به اشتراک گذاشتن این اطلاعات را در قراردادتان آورده و طرف خود و بانک های واسطه را ملزم به رعایت آن بنمایید. بهترین راه این است در قراردادهای بین المللی از اینکوترمز های منتشرشده توسط اتاق بازرگانی بین المللی استفاده نمایید و داوری قرارداد را نیز به عهده این مرکز بگذارید.
برای کسی که اولین بار است اقدام به صادرات می کند چه می شود کرد؟ کسی که برای اولین بار است اقدام به دریافت خط اعتباری می نماید و نیاز به BCR دارد، می تواند در ازای ارایه سندی معادل جریمه ای که در قرارداد صادراتی خود با مشتریش دارد، از بانک خود سند تایید BCR به حجم مشخص دریافت نماید. البته این رویه در بانک های خارج از کشور وجود دارد و اصلا نمی دانم بانک های ایرانی چنین گزارشی را چگونه ارایه می کنند. معمولا شرایط LC برای این رویه باید غیر قابل انتقال و در محل (at sight) باشد. به صورت بدیهی بانک ها معمولا به کسی که نشان می دهد تا آخر خط با مشتری خود خواهد بود راحت تر اعتبار می دهند!
Comments
Post a Comment